Απαντήσεις στα ερωτήματα της δημοσιογράφου κας Μαρίας Τομαρά για την εφημερίδα «»ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Μεσσηνίας.
Ερώτηση: Πότε ξεκίνησε η «περιπέτεια» της γραφής για εσάς;
Απάντηση: Αυτή η «περιπέτεια», όπως προσφυώς τη χαρακτηρίζετε, νομίζω ότι ξεκίνησε από τα πρώτα Γυμνασιακά μου χρόνια, όταν πρωτοήρθα συνειδητά σε επαφή με τη λογοτεχνία και ένοιωσα να μαγεύομαι από αυτή.
Ήμουν στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου, όταν συνεπαρμένη από κάποιο διήγημα που είχα διαβάσει, δήλωσα ότι θα ήθελα να γίνω συγγραφέας, κάτι που ίσως και να ακούστηκε υπερβολικό, αλλά ευτυχώς κανένας δε με αποθάρρυνε. Έτσι κάπως, λίγο από μιμητισμό, λίγο από εσωτερική ανάγκη, άρχισα να αποτυπώνω στο χαρτί σκέψεις, συναισθήματα, ενθουσιασμούς ή απογοητεύσεις, που σε αυτή την ευαίσθητη ηλικία μας κατακλύζουν λίγο - πολύ όλους.
Τα πρώτα δείγματα γραφής μάλιστα που είχα την τόλμη, για την εποχή, να στείλω στον τοπικό Τύπο για δημοσίευση, ήταν ποιήματα, τα οποία και δημοσιεύτηκαν. Αυτό και η τύχη που είχα να βρεθούν στο δρόμο μου φωτισμένοι δάσκαλοι, που φαίνεται ότι «κάτι» διέγνωσαν και με παρότρυναν να συνεχίσω να γράφω, ήταν τα πρώτα κίνητρα που βοήθησαν την όποια τάση διέθετα, να εκδηλωθεί. Και γιαυτό ευγνωμονώ τόσο τους ανθρώπους του Τύπου της Πατρίδας μας, όσο και τους δασκάλους μου, που με ενθάρρυναν σε αυτά τα πρώτα βήματα και δεν έκοψαν τον ενθουσιασμό μου.
Αργότερα, η «περιπέτεια» πήρε πιο οργανωμένη μορφή και υπόσταση και με οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, όπου ευτύχησα να δω να πραγματοποιείται εκείνο το παλιό, παιδικό όνειρο και να συμμετέχω με τα δικά μου ψήγματα συνεισφοράς στη λογοτεχνική μας οικογένεια.
Ερώτηση: Η θεματολογία των βιβλίων σας αγγίζει σύγχρονα κοινωνικά θέματα. Ξενοφοβία, ναρκωτικά, ανθρώπινο εμπόριο, περιβάλλον, είναι θέματα καθαρά μυθιστορηματικά ή αγγίζουν και την έρευνα;
Απάντηση: Η θεματολογία των βιβλίων, εκτός από τα ιστορικά που είναι δεδομένη, προσπαθώ να γίνεται με βάση τα πιο καυτά και άμεσα ζητήματα που απασχολούν και συχνά απειλούν τα νέα παιδιά, στα οποία εξάλλου απευθύνονται. Και για να απαντήσω στο ερώτημά σας, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ένα νεολογισμό και να σας πω ότι πρόκειται για «μυθιστορηματική πραγματικότητα», αφού με αφετηρία αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα και συχνά τις προσωπικές εμπειρίες «χτίζεται» η ιστορία που περιγράφουν, η οποία είναι το φανταστικό περιτύλιγμα, μέσα από το οποίο παρουσιάζονται οι αλήθειες που με ενδιαφέρουν.
Βέβαια δεν αποτελούν στοιχεία έρευνας με τη στενή επιστημονική ή τη δημοσιογραφική έννοια, αλλά είναι περισσότερο αποτελέσματα εμπειριών, τις οποίες αποκόμισα από την προσωπική μου εμπλοκή σε καίρια ζητήματα στο πλαίσιο της επαγγελματικής μου ενασχόλησης. Από τις Διεθνείς Σχέσεις του Υπουργείου Παιδείας ήρθα κοντά στις αλήθειες, τα προβλήματα και τους καημούς των μεταναστών, ενώ από τη δημοσιογραφική εμπειρία που άντλησα ως υπεύθυνη των περιβαλλοντικών σελίδων του περιοδικού «Οξυγόνο», βίωσα και κατανόησα τα επείγοντα και πιεστικά προβλήματα του περιβάλλοντος, τα οποία βιώνουμε και συχνά απλώς παραμερίζουμε όλοι μας.
Έτσι λοιπόν, θέλησα να μεταδώσω αυτές τις αλήθειες που είχα την τύχη να γνωρίσω και το αποτέλεσμα αυτής της βούλησης είναι τα δύο βιβλία της σειράς «Ιβάν και Πρίγκιπας». Εξυπακούεται βέβαια ότι δε φιλοδοξώ να διδάξω με αυτά και κυρίως δεν πιστεύω ότι ανακάλυψα την πυρίτιδα. Απλώς συμμετέχω στην προσπάθεια ανάδειξης ζεόντων θεμάτων που στην εποχή μας αποτελούν ή θα έπρεπε να αποτελούν κυρίαρχα ζητήματα της καθημερινότητάς μας και όμως παραμένουν κάπως παραμερισμένα, συχνά όχι από επιλογή αλά από την ανάγκη που επιβάλλουν οι περιστάσεις της πεζής μας καθημερινότητας.
Ερώτηση: Το τελευταίο σας βιβλίο «Η Μεγάλη Αναμέτρηση» ανήκει στη λογοτεχνία για νέους. Τι θέλετε να τους πείτε με αυτό;
Απάντηση: Η επιλογή μου να ασχοληθώ κυρίως με την νεανική λογοτεχνία είναι απόλυτα συνειδητή, γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά, οι νέοι μας είναι το πολυτιμότερο κομμάτι της κοινωνίας μας και η πιο ακριβή μας επένδυση για το μέλλον. Αυτό που θέλω να πω στα παιδιά μας είναι ότι μπορούν και πρέπει να γίνουν καλύτεροι από εμάς για το δικό τους καλό, για το δικό τους αύριο. Προσπαθώ να τους δείχνω τα λάθη μας ελπίζοντας ότι θα τα καταλάβουν και θα τα αποφύγουν. Τους μεταδίδω την εμπειρία μας και εύχομαι να τους χρησιμεύσει ως οδηγός για να προχωρήσουν στα καλά και να αποφύγουν τα κακά της δικής μας πορείας.
Φυσικά δεν τους κάνω το δάσκαλο. Απλά, με αγάπη τους λέω τις δικές μου αλήθειες και αφήνω σ΄ εκείνα να κρίνουν ποιες από αυτές τους ταιριάζουν για να κρατήσουν και ποιες θα αφήσουν στην άκρη και θα τις προσπεράσουν. Ξέρετε, έχω εμπιστοσύνη στη νέα γενιά και γίνεται όλο και πιο βαθιά από τις επαφές που έχω με τα παιδιά των σχολείων που επισκέπτομαι. Τα παιδιά μας είναι ώριμα, προβληματισμένα και περισσότερο έξυπνα απ΄ ότι νομίζουμε. Αυτό που μένει σ΄ εμάς είναι να τα εμπιστευτούμε και να σταθούμε λίγο περισσότερο κοντά τους…
Ερώτηση: Τη Μεσσηνία την επισκέπτεστε ; Αποτελεί για εσάς τόπο ξεκούρασης; Έμπνευσης ίσως;
Απάντηση: Ναι. Κατεβαίνω αρκετά συχνά στην Πατρίδα μας και νοιώθω ότι αναβαπτίζομαι κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ. Κάθε φορά που ανασαίνω τον αέρα της, που ξαναζώ τις μνήμες και ξαναβιώνω όλα τα ωραία ή και τα λιγότερο όμορφα συναισθήματα και γεγονότα που άφησα πίσω φεύγοντας, χωρίς όμως και να ξεχάσω ή να απαρνηθώ κάτι από αυτά. Εδώ εξάλλου βρίσκονται ριζωμένα τα καλύτερα χρόνια, τα πρώτα όνειρα, οι πρώτες ελπίδες…γίνεται να ξεκοπεί κανένας από αυτά;
Και βέβαια η ιδιαίτερη Πατρίδα αποτελεί πηγή και κινητήρια δύναμη έμπνευσης. Το πρώτο μου μάλιστα βιβλίο, «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος», χωροταξικά είναι τοποθετημένος στην Πύλο, στην παραλία της, στο κάστρο της στους τόπους που μου έδωσαν αφορμές και δυνάμεις να αρχίσω να δημιουργώ. Βλέπετε η μνήμη είναι αδάμαστη κι όλο και γυροφέρνει στα γνωστά κι αγαπημένα που βρίσκονται πάντα στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Αυτός είναι και ένας παραπάνω λόγος για να ευχαριστήσω και δημόσια, εσάς και την εφημερίδα σας, για την τιμή που μου κάνετε να ασχοληθείτε πιο βαθιά και ουσιαστικά με τη « Μεγάλη Αναμέτρηση».
